C. G. Jung’un kolektif bilinçdışında yankılanan ruh, masallar ve mitlerde hikâyelerini arar. Gölgedeki semboller, bilinçte kaybolan ipuçları sunar, bilinmeyeni hatırlatır. Aşağılardan Biri, dönüşümün peşinden koşan bir öyküdür; sonsuz bir döngüde, her şey yeniden doğar.

Frig Vadisi’nin derinlikleri, Kybele’nin topraklarıdır; o, yıkımın ardından dirilen ve doğuran bir güçtür. Bir zamanlar, içinden bir parçayı yeraltına göndermiştir; ama toprak onu hep çağırır. İki kadın, birbirinin yansımasıdır; bilinci ve bilinçdışını temsil eden bu karakterler, kayalıkların odacıklarında dolaşırken, kendilerini keşfederler. Uykudaki bir ruh, uyanan bir başka ruhun izlerini takip eder, kelimeler arasında kaybolur, her nesne sonsuz olasılık sunar.

Karanlıkta yatan yılan, hayvansal doğanın sembolüdür; Kybele’nin utandığı parçasıdır. Yılan Ofiyon, canlılığı ve yaratıcılığı simgeler. Yüzeye yükselen ve derinlere inen bu iki karakter, birlikte bütünün parçalarını oluşturur.

Onların buluştuğu noktada, su ve dağlar, nehirler ve göller hayat bulur. Zihin merdivenleri, aydınlığa açılan kapıları simgelerken, bilinçdışının derinliklerine inme cesaretini taşırlar. Kybele’nin dönüşüm hikâyesi, evrenin ritminde yankılanır, yaratıcılığın ve yaşamın döngüsü, sonsuz bir öykü olarak sürer.