Bu performans yerleştirmesinde, Nezaket Ekici, yapay bir çiçek bahçesini, gerçek eller ve kollarla yaratılan sürreal bir rüya dünyasına dönüştürür. İnsan kolları, özel olarak tasarlanmış bir platformdan gökyüzüne uzanır, izleyiciyi gerçeklik ve rüya arasında gidip gelmeye davet eder.
Çiçeklerin yerine geçen gerçek eller ve kollarla, sanatçı doğayla kaybettiğimiz bağı hatırlatmaya çalışır. Zamanla yorulan elleri, sanatçı yeniden destekleyerek pozisyonlarını korumalarına yardımcı olur. Bu yerleştirme, sürdürülebilir bir dünyayı nasıl inşa etmemiz gerektiği üzerine bir düşünme sürecini başlatır. Ekici, doğaya karşı sorumluluğumuzu hatırlatır ve doğanın kendisini iyileştirme kapasitesine vurgu yapar.
Sanatçı bu eseriyle, insanın doğanın bir parçası olduğu ve ona nasıl özen gösterilmesi gerektiği üzerine bir mesaj verir. Platon’un dediği gibi, "Kozmos, güzel ve verilen bir düzendir." Sanatçı da bu düzenin bir parçası olduğumuzu ve bu düzene olan güvenimizi yeniden kazanmamız gerektiğini ifade eder.