Clemens Lauer, Sinop’un sanayi bölgesini keşfederken yaptığı beklenmedik bir keşiften ilham alıyor. Yerel bir usta marangoz tarafından 20 yıl önce kavak ağacından yapılmış altı devasa sandalye, atölyesinin önünde terk edilmiş halde duruyordu. Aslen yerel bir kafe için özel sipariş üzerine üretilen bu bir zamanların görkemli tahtları, modası geçtiği için sahibine artık kullanışsız gelmiş ve marangoz da onları odun olarak kullanmayı düşünmeye başlamıştı.
Tasarımcının Altı Sinop Sandalyesi projesi bu noktada şekillenmeye başlıyor. Sandalyelerden biri, orijinal ustanın zanaatkarlığını ve tasarımını onurlandırmak için olduğu gibi bırakılıyor. Geri kalan beş sandalye ise sökülüp, parçalanarak yeniden birleştiriliyor ve Sinop’un yerel kültürüne özgü unsurlar taşıyan yeni, çağdaş oturma parçalarına dönüştürülüyor. Geleneksel süslemeler, doğaçlama yapılmış merdiven şekilleri ya da tekne krikolarını andıran formlar, yeni tasarımların bir parçası haline geliyor. Bu seri, malzemenin ve anlamın dönüşümünü ve yenilenmesini vurguluyor; bir hikaye sona ererken bir yenisi başlıyor. Proje, yerel zanaatkarlarla işbirliği içinde gerçekleştirilmiş olup, sandalyelerden biri Yağmur Güzle ile birlikte hayata geçirilmiştir. Bu işbirliği, gelenek ile yeniden icat arasındaki diyaloğu ön plana çıkarıyor.